این سکانس پالسی در سال ۱۹۹۰ توسط تیم تحقیقاتی هامر اسمیت ابداع شد. سکانس مورد استفاده ی آنها دارای پارامترهای T1 از ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ و TR=8000 و TE=140 بود.
علی رغم زمان طولانی این سکانس، کاربرد بالینی بالای T2-FLAIR این سکانس را به روتین تصویربرداری مغز وارد کرده است. تصاویر گرفته شده با این سکانس طیف وسیعی از ضایعات مغز را شامل ضایعات قشری، اطراف بطنی و مننژی که در تصاویر T2 معمول به دلیل شدت سیگنال بالای CSF پنهان می شوند آشکار می کند.
سکانس های بازیافت معکوس یا IR سکانس های اسپین اکویی هستند که به ابتدای این سکانس های پالسی یک پالس آماده سازی ۱۸۰ درجه برای معکوس کردن ممان مغناطیسی اضافه شده است. پس از اعمال پالس ۱۸۰ درجه، مغناطش عرضی نزدیک به صفر بوده و سیگنالی دریافت نمی شود.
سپس پس از گذشت زمان مغناطش طولی که در امتداد محور Z قرار داشت و منفی بود به صفحه ی عرضی و به سمت صفر ریکاور می شود. و پس از آن به سمت +Z می رود. در حین ریکاور شدن مغناطش طولی برای اینکه مغناطش عرضی ایجاد کنیم باید یک پالس ۹۰ درجه اعمال کنیم. زمان بین اعمال پالس ۱۸۰ و ۹۰ درجه زمان وارونی یا TI نام دارد. بر حسب اینکه زمان TI چقدر باشد، بافت ها ی مختلف سیگنال های متفاوتی را خواهند داد. بافتی که در زمان اعمال پالس ۹۰ درجه از Z- به XY رسیده باشد، سیگنالی ایجاد نخواهد کرد، در صورتی که سایر بافتها که در این صفحه نیستند دارای سیگنال خواهند شد. بدین صورت می توانیم با انتخاب TI مختلف و با توجه به زمان آسایش T1 بافت های مختلف، سیگنال یک بافت خاص را حذف کنیم. برای مثال CSF زمان آسایش T1 بلندتر از همه ی بافت ها را داراست و در صورتی که TI را بلند انتخاب کنیم، به نحوی که مولفه ی طولی CSF به صفحه ی XY رسیده باشد، سیگنال CSF حذف شده ولی سایر بافت ها که از این صفحه گذشته اند، سیگنال خواهند داد. به این روش تصویربرداری با حذف CSF، سکانس FLAIR گفته می شود. این سکانس دارای وزن T2 است. ولی مولفه ی T1 نیز در دلش نهفته می باشد. زمان TI مورد نیاز برای FLAIR که دارای زمان آسایش حدودا ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ میلی ثانیه می باشد.
مورد کاربرد این سکانس در جاهایی مثل مغز و ستون فقرات می باشد که سیگنال حاصل از تجمع CSF باعث پوشانده شدن سیگنال ناشی از پاتولوژی می شود.
ظاهر تصویر MRI:
بهترین راه برای تشخیص تصویر با وزن PDW این است که ناحیه ی دارای چربی و حفره های پر از مایع را شناسایی کنیم، چربی در این تصویر سیگنال نخواهد داشت و تیره است، در حالی که مایعات روسن دیده می شوند.
بافت و ظاهر T2W FLAIR آن:
مغز استخوان: دارای شدت سیگنال برابر یا کمی بیشتر از عضلات (مغز استخوان چرب روشن دیده می شود.)
عضلات: خاکستری
خون در حال حرکت: تیره
ماده سفید: تیره تر از ماده ی خاکستری
ماده خاکستری: خاکستری
مایعات: تیره
استخوان: تیره
چربی: روشن
هوا: تیره
ظاهر پاتولوژی در این تصاویر:
پاتولوژی باعث افزایش محتوای آب بافت می شود. به همین دلیل در این تصاویر وجود پاتولوژی باعث افزایش شدت سیگنال در ناحیه ی پاتولوژی می شود.
موارد استفاده ی تصویر FLAIR T2W:
- در تصویربرداری از مغز
- مفید برای تصویربرداری ستون فقرات
نمونه تصاویر کاربردهای بالا:
منبع: MRIMASTER, MRI-Q
تهیه کننده: جناب آقای جمله
