در تصویربرداری از مفاصل، اگر یک تاندون در جهت مشخصی (۵۵ درجه) نسبت به جهت میدان مغناطیسی مگنت قرار گرفته باشد، در تصاویر با وزن T1 و PD روشن تر از حد نرمال دیده می شود، اما در تصاویر T2W نرمال دیده می شود. این افزایش شدت سیگنال مرتبط با آرتیفکت ممکن است با پاتولوژی اشتباه گرفته شود.
کلاژن ساختاری است که در ترکیب اکثر تاندون ها دیده می شود و ساختار آنیزوتروپیک دارد. این ساختار آنیزوتروپیک، ویژگی هایی دارد که وابسته به جهت اندازه گیری است و باعث وابسته بودن زمان T2 تاندون ها به جهتشان است. (ساختارهای ایزوتروپیک اما ویژگی هایی غیر وابسته به جهتشان دارند.)
در زاویه ی جادویی زمان T2 تاندون اندکی افزایش می یابد، این افزایش زمانی که TE ما طولانی باشد چندان معنی دار نیست (مثل تصاویر T2W و PDW). همین امر باعث افزایش شدت سیگنال در تصاویر T1W و PDW می شود. 
همانطور که در تصویر بالا ملاحظه میفرمائید، در تصویر سمت چپ که تصویر PDW.FS زانو می باشد، آرتیفکت زاویه ی جادویی ایجاد شده و باعث افزایش سیگنال در ناحیه ی نشان داده شده، می شود. اما در تصویر سمت راست که تصویر T2W.FS است، خود تاندون افزایش شدت سیگنالی نشان نداده و نورمال دیده می شود.
منبع: MRI the basics book, Ray H. Hashemi
تهیه کننده: جناب آقای جمله
