Myocardial T1-mapping:
بسیاری از بیماری های منتشر یافته از عضلات قلبی (cardiomyopathies) ممکن است در سکانس های روتین تصویربرداری قلبی هیچ تغییری در شدت سیگنال و اینهانسمنت از خود نشان ندهند.اما با این وجود این اختلالات می توانند برخی از خواص myocardial NMR همانند زمان آسایش T1,T2 و *T2 را تحت تاثیر قرار دهند.توالی پالس های تخصصی که برای تصویریردای قلبی بهینه شده اند می توانند این تغییر در مقدار آسایش را تخمین بزنند و حتی برای هر پارامتر نقشه های پوشش آناتومیک رنگی ایجاد کنند.
زمان آسایش T1 بافت نرمال میوکارد در میدان ۱٫۵ تسلا حدود ۹۵۰-۱۰۰۰ ms و در میدان ۳ تسلا حدود ۱۱۰۰-۱۲۵۰ ms می باشد. مقدار T1 میوکارد در موارد ادم ناشی از برخی از پاتولوژی ها همانند myocarditis ، ، remote ischemia،valvular disease ،amyloidosis وsarcoidosis افزایش می یابد.اما T1 shortening که ناشی از پاتولوژی باشد بسیار نادر است.
T1-myocardial mapping هم با تزریق و هم بدون تزریق ماده حاجب قابل انجام است . زمانیکه بدون تزریق ماده حاجب انجام شود اصطلاحا” native T1-mapping گفته می شود. تزریق ماده حاجب گادولینویم موجب کاهش زمان آسایش T1 هر دو بافت نرمال و بیمار میوکارد می شود. T1-mapping بعد از تزریق ماده حاجب می تواند در افتراق بهتر اختلالات و کمی سازی اینهانسمت در نواحی مختلف قلبی مفید باشد.
انواع روش های متداول T1-mapping شامل سه روش زیر می باشد:
۱)classic IR یا single-point IR
یکی از روش های استاندار طلایی برای تعیین T1 بافتی اجرای سری های مستقل از هم single- point inversion recovery یا واندازه گیری شدت سیگنال در TI های مختلف است.یک TR بسیار طولانی اجازه بازیافت کامل بردار مغناطش طولی M0 را بین اندازه گیری ها می دهد.این data point ها در امتداد یک منحنی رشد نمایی قرار می گیرند(منحنی سبز رنگ).با استفاده از محاسبات ریاضیاتی می توان به راحتی مقدار T1 را محاسبه نمود.نمونه برداری به روش single-point IR به حدود ۲۰ دقیقه زمان نیاز دارد که این زمان در کاربردهای بالینی غیر قابل قبول است.
۲) Modified look-locker (MOLLI)
متداول ترین روش T1mapping تکنیک (Modified look-locker (MOLLI است.در روش MOLLI تصاویر single-shot متنناوبا در زمان دیاستول در طول ۳-۵ ضربان قلب به دست می آیند.از تعداد متعدد پالس IR با TI های بسار نزدیک به هم استفاده می شود تا منحنی بازیافت T1 یکنواخت تر ترسم شود.در اجرای اصلی بعد از inversion اول و دوم ۳ تصویر و بعد از inversion سوم ۵ تصویر به دست می آید. در طول ۳ ضربان بازیافت T1 کامل می شود. این نوع دستیابی عمدتا ۳(۳)۵ نامیده می شود. اعداد بیرون از پرانتز بیانگر تعداد تصاویر به دست آمده بعد از هر پالس IR و عدد داخل پرانتز بیانگر تعداد ضربان قلب در دوره استراحت بین پالس های IR می باشد.
روش MOLLI نشان داده است که روشی بسیار مطمئن همراه با نسبت سیگنال به نویز بالا است.از محدودیت های این روش می توان به این مورد اشاره کرد که به ۱۷ ضربان قلب جهت جمع آوری کامل اطلاعات نیاز دارد که برای بسیاری از بیماران این مدت حبس تنفس بسیار سخت است.همچنین اگر زمان کافی برای بازیابی کامل بردار مغناطیسی در دسترس باشد مقدار T1 به ضربان قلب وابسته خواهد شد.که البته در پیشرفت های جدید تلاش شده است که این وابستکی تا حدامکان از بین برود.
۳) saturation recovery (SR)
از روش های دیگر T1-mapping که استفاده از آن بسیار متداول شده است (saturation recovery (SR است.معروف ترین و بهترین نوع (SR ،SAHA(saturation recovery single shot acquisition می باشد این تکنیک از پالس های ۹۰ درجه به جای ۱۸۰ درجه استفاده می کند.این کار دو مزیت دارد یکی اینکه موجب حذف باقیماتده مغناطیسی سیکل های قبلی می شود و هم اجازه می دهد مقدار واقعی T1 تخمین زده شود
از عدم مزیت های این روش نسبت سیگنال به نویز پایین است .همچنین این روش نسبت به سایر روش ها به آرتیفکت ها مستعد تر است .
تهیه کننده: جناب آقای جانه
