این سکانس یکی از سکانس های بر پایه بازیافت معکوس و مخفف T1 Fluid Attenuated Inversion Recovery است.
در سکانس های بر پایه ی IR که از FSE بهره می برد، بافت مورد نظر طبق فرمول زیر شدت سیگنال حذف شده خواهد داشت:
از آنجایی که CSF زمان آسایش T1 طولانی دارد (بین ۳۰۰۰-۴۰۰۰ میلی ثانیه)، مقدار TI مورد نیاز برای حذفش بستگی به TR دارد. برای T1-FLAIR باید TR و TE به حدی کوتاه نگه داشته شوند تا وزن T2 کمینه شود. بر اساس این محدودیت TI حذف CSF در T1-FLAIR معمولا بین ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی ثانیه است. دیاگرام زیر رابطه ی تقریبی بین TI و TR را در این سکانس نشان می دهد:
نمودار نشان دهنده ی وابستگی انتخاب TI بهینه برای حذف CSF به زمان TR انتخاب شده است. هر چه از TR بالاتری استفاده کنیم می توان از TI بالاتری نیز استفاده کرد. نمونه ی یک تصویر گرفته شده با سکانس T1-FLAIR را در تصویر زیر مشاهده می نمایید. به اختلاف شدت سیگنال بین ماده ی سفید و خاکستری توجه کنید:
اما وزن T1 به دست آمده توسط این سکانس چه تفاوتی با T1 به دست آمده از سکانس FSE و SE دارد؟ به طور مختصر وزن T1 به دست آمده از این سکانس به دلیل ماهیت سکانس IR که وزن سنگین T1 می دهد و زمان TR طولانی مورد نیازکنتراست بهتری ایجاد می کند و اختلاف بین زمان مورد نیاز برای ریکاوری دو بافت را بزرگنمایی می کند و می توان از این سکانس برای مثال در تصویربرداری مغز برای افتراق بهتر بین ماده ی سفید و خاکستری بهره برد که خود در مواردی مثل Epilepsy و بررسی بلوغ کاربرد دارد.
این سکانس همچنین در میدان ۳ تسلا که به دلیل بالا رفتن زمان T1 بافت ها تصویربرداری توسط سکانس FSE با مشکل مواجه می شود، کاربردی تر است.
منبع: MRIMASTER, MRI-Q
تهیه کننده: جناب آقای جمله
