این آرتیفکت به شکل خطوط موازی محو در حدفاصل های با کنتراست بالا دیده می شود. این آرتیفکت بیشترین تاثیر سوء را روی تصویربرداری از نخاع نشان می دهد که این خطوط ممکن است با بیماری syrinx اشتباه گرفته شود. 
این آرتیفکت در اثر استفاده از تبدیل فوریه برای پردازش سیگنال MRI به تصویر وجود می آید.
در تئوری سیگنال MRI می تواند به صورت مجموع نامحدود موج های سینوسی با فرکانس و فاز و دامنه ی متفاوت باشد. اما در تصویربرداری MRI ما به دلیل محدودیت در نمونه برداری نمی توانیم از تمامی این مجموعه نمونه برداری کنیم و فقط از بخش از ان نمونه برداری می کنیم. از این رو سیگنال های با دامنه ی پایین در دو طرف سیگنال سینک خود را از دست می دهیم و نمونه برداری نمی کنیم. این آرتیفکت به همین دلیل ایجاد می شود.
محتوای فوریه ی یک موج مربعی
اگر شدت سیگنال یک شیء به تدریج در فضا تغییر یابد، نیاز به تبدیل فوریه از دو طرف انتهایی موج خیلی حس نمی شود و آرتیفکن ترانکیشن معنی داری ایجاد نمی شود. اما در نواحی حدفاصل دو شیء که شدت سیگنال به یکباره تغییر می یابد، این آرتیفکت خود را نمایان می سازد.
همچنین میزان نمایان شدن این آرتیفکت به تعداد پیکسل پوشش دهنده ی حد فاصل ناحیه ی کنتراست بالا نیز دارد. هر چه این تعداد پیکسل کمتر باشد، آرتیفکت ترانکیشن نمود بیشتری می یابد، چون نمونه برداری از دو طرف سیگنال کمتر شده است.
نمونه هایی از تظاهر آرتیفکت ترانکیشن
این آرتیفکت در هر دو جهت فاز و فرکانس اتفاق می افتد. اما چون در جهت فاز بیشتر با محدودیت نمونه برداری رو به رو هستیم، در جهت فاز تظاهر بیشتری دارد. این آرتیفکت با افزایش نمونه برداری علی الخصوص در جهت فاز کم تر می شود، اما به هر حال به طور کامل رفع نمی شود، چون ما هیچ گاه نمی توانیم نمونه برداری نامحدود از یک موج تابع سینک انجام دهیم.
منبع: mri-q.com
تهیه کننده: حسین جمله
مرررسی عااالی