هنگامی یک دستگاه MRI خریداری شده و به مرکز جدید منتقل و راه اندازی می شود، به دلیل وجود اجسام فلزی، سیم ها و تجهیزات مکان جدید و … یکنواختی قبلی شرکتی خود را از دست داده است.
همچنین میدان مغناطیسی دستگاه های اطراف دستگه جدید نیز می تواند یکنواختی میدان دستگاه جدید را به بریزد. به همین دلیل برای رسیدن به یکنواختی مطلوب در محل جدید نصب شده، همچنین ایجاد یکنواختی مورد نیاز اجرای سکانس های خاص، دستگاه باید بتواند ایجاد یکنواختی میدان کند و اصطلاحا عمل شیمینگ را انجام دهد.
شیمینگ فرایندی است که طی آن یکنواختی میدان مغناطیسی دستگاه افزایش می یابد.
شیمینگ یا به صورت ACTIVE یا PASSIVE و یا به هر دو طریق صورت می پذیرد.
شیمینگ PASSIVE:
این نوع شیمینگ روش اصلاح یکنواختی میدان مغناطیسی با استفاده از چینش موارد فرومغناطیس در آرایه ای منظم در داخل حلقه ی مگنت دستگاه MRI است.
رایج ترین طراحی این نوع شیمینگ در دستگاه های سوپرکنداکتیو، شامل استفاده از ۱۲ تا ۲۴ جعبه ی جا گرفته به صورت متقارن درون حلقه ی مگنت دستگاه می باشد. درون هر جعبه، تعداد مشخصی از این مواد فرومغناطیس قرار گرفته اند.
با اضافه و کم کردن مواد فرومگنتیک و گرفتن نقشه ی میدان و چک کردن یکنواختی و تکرار این ماجرا به یکنواختی لازم می رسند.
اشکال این روش این است که مواد فرومغناطیس در اثر دمای بالا هنگام فعالیت گرادیان ها ممکن است یکنواختی میدان را تغییر دهند و یکنواختی ایجاد شده در ابتدا، باقی نماند.
همچنین خود این مواد ممکن است پس از مدتی مغاطیسی شده و کاربرد خود را از دست بدهند. به همین دلیل این مواد ممکن است نیاز به تعویض پس از گذشت مدتی داشته باشند.
یک اشکال عمده ی دیگر برای این نوع شیمینگ این است که یکنواختی برای حالتی که میدان خالی از بیمار باشد به دست آمده و پس از قرار گرفتن بیمار یکنواختی دستخوش تغییر می شود. برای رفع این محدودیت ها نیاز به شیمینگ فعال یا ACTIVE احساس می شود.
شیمینگ ACTIVE:
در این نوع شیمینگ به جای استفاده و کم و زیاد کردن مواد فرومغناطیس، از عبور جریان و تغییر آن از درون کویل های مگنت دستکاه استفاده می شود تا کم و زیاد کردن میدان مغناطیسی به نقاط مختلف، غیر یکنواختی آن مناطق را از بین ببریم.
این نوع شیمینگ در مگنت های سوپرکنداکتیو و رزیستیو قابل انجام است.
در این نوع نیز از تهیه ی نقشه ی میدان برای تعیین یکنواختی و جبران آن با تغییر جریان عبوری از کویل های مگنت استفاده می شود.
در واقع مقدار میدان مغناطیسی اضافی یاکم در یک ناحیه شناسایی شده و میدانی هم اندازه و در خلاف جهت آن توسط جریان درون کویل و القای مغناطیسی تشکیل می شود.
منبع: mri-q.com
